Dominik Bukowski choć kojarzony jest przede wszystkim z jazzem, nie zamyka się w jego estetyce. Otwarty na nowe konteksty dla swojej muzyki i inspiracje z całego świata, płynnie porusza się pomiędzy idiomem jazzowym, muzyką eksperymentalną, a nawet muzyką świata. Do swojego najnowszego projektu zaprosił nowojorskiego trębacza Amira Elsaffara, którego w 2014 roku opiniotwórczy amerykański magazyn jazzowy Downbeat postawił w jednym szeregu z Geraldem Claytonem, Robertem Glasperem, Esperanzą Spalding i Ambrose Akinmusire, uznając za jednego z najbardziej „cool“ artystów w nowej generacji jazzowej.
Elsaffar to pierwszorzędny trębacz o klasycznym wykształceniu zaznajomiony nie tylko z językiem współczesnego jazzu, ale sięgający po techniki pozwalające na odgrywanie mikrotonów i ozdobników właściwych muzyce arabskiej, a rzadko kiedy wykonywanych na trąbce. Jako wokalista i santurzysta kultywuje wymierającą wielowiekową irakijską tradycję muzyki Maqam. Jako kompozytor ElSaffar znany jest z wykorzystywania mikrotonów zaczerpniętych z Maqamu, dzięki którym udaje mu się osiągnąć innowacyjne podejście do harmonii i melodii. ElSaffar współpracował z jazzową legendą – Cecilem Taylorem oraz występował z takimi artystami jak: Vijay Iyer, Rudresh Mahanthappa, Mark Dresser, Gerry Hemingway, Marc Ribot, Henry Grimes czy Oliver Lake.
