Świdnicki Ośrodek zaprasza na kolejny Salon Poezji – w świat wierszy Ludwika Jerzego Kerna wprowadzą nas, śpiewając i recytując, aktorzy Narodowego Starego Teatru w Krakowie Beata Paluch i Juliusz Chrząstowski. Na fortepianie towarzyszyć im będzie Monika Bylica.
Beata Paluch – aktorka teatralna i filmowa. Absolwentka Wydziału Aktorskiego PWST w Krakowie. Od początku kariery jest aktorką Narodowego Starego Teatru, gdzie zagrała m in. w spektaklach Jerzego Grzegorzewskiego, Jerzego Jarockiego, Kazimierza Kutza, Andrzeja Wajdy, Michała Zadary. Regularnie współpracuje z artystami krakowskiej Piwnicy Pod Baranami.
Juliusz Chrząstowski – pochodzący ze Świdnicy aktor na scenie Narodowego Starego Teatru stworzył ponad 30 zapadających w pamięć, naszkicowanych wyrazistą kreską postaci – jak choćby brawurowy Ram Gerszon w „Towiańczykach…”, egoistyczny, znudzony kochanką Henryk Zaręba w „Sprawie Gorgonowej” duetu Janiczak/Rubin czy zagrany w kontrze do warunków Orcio w „Nie-boskiej komedii. WSZYSTKO POWIEM BOGU!” Demirskiego/Strzępki, za którą w roku 2015 otrzymał prestiżową nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza za najlepszą kreację aktorską w sezonie 2014/2015 . W rodzinnym mieście aktywny jako reżyser spektakli realizowanych w ramach projektu „Alchemia Teatralna”.
Monika Bylica (pianistka) – ukończyła Akademię Muzyczną w Krakowie, pracuje jako nauczyciel fortepianu w Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej I stopnia w Krakowie. Komponuje piosenki dla dzieci, prowadzi działalność koncertową jako wykonawca muzyki kameralnej, teatralnej i rozrywkowej.
Ludwik Jerzy Kern (29 XII 1920 – 29 X 2010) – poeta, satyryk, dziennikarz, tłumacz literatury pięknej i autor tekstów piosenek największą popularność zyskał dzięki swej twórczości dla dzieci, znanej także poza granicami naszego kraju. Jednocześnie przez dziesięciolecia był jednym z najdowcipniejszych i najbardziej uważnych portrecistów polskiej codzienności. Był laureatem wielu nagród i odznaczeń, w tym Orderu Uśmiechu. Całe zawodowe życie był związany z krakowskim tygodnikiem Przekrój, do którego, jak wspominał, wprowadził go w 1948 roku sam Konstanty Ildefons Gałczyński. Był mistrzem pierwszorzędnego żartu ubranego w poetyckie słowa a także autorem wielu popularnych utworów dla dzieci, takich jak Ferdynand Wspaniały czy Proszę słonia.
