W tym roku w ramach Czasu na teatr / Teatru na czasie spotkanie z aktorem, który zapisał się w historii teatru, kina i pamięci milionów widzów jak niewielu innych —Krzysztofem Kowalewskim. Rozmowę poprowadzi Mariola Mackiewicz.
Jego matka, Elżbieta Kowalewska, była aktorką pochodzenia żydowskiego. Ojciec, Cyprian Kowalewski jako oficer rezerwy Wojska Polskiego, dostał się we wrześniu 1939 do sowieckiej niewoli, po czym został zamordowany przez NKWD w 1940 w Charkowie. Aż do 1946 roku matka ukrywała przed Kowalewskim jego i swoje żydowskie korzenie. Dowiedział się o nich dopiero po ucieczce z Kielc, na drugi dzień po Pogromie Kieleckim.
Zadebiutował w wieku 23 lat w epizodycznej roli w legendarnych “Krzyżakach” (1960) Aleksandra Forda. Jego filmowy dorobek obejmuje około 120 ról w filmach i serialach telewizyjnych. Zagrał też ponad tysiąc ról w Teatrze Polskiego Radia. W 1961 wystąpił po raz pierwszy na deskach teatralnych – w warszawskim Teatrze Dramatycznym. Potem był członkiem zespołów teatrów: Klasycznego, Dramatycznego, Polskiego, Rozmaitości, Kwadrat oraz Teatru Współczesnego w Warszawie. Występował też w słynnym STS-ie – Studenckim Teatrze Satyryków.
Widzowie uwielbiają jego role w absurdalnych komediach Stanisława Barei “Nie ma róży bez ognia” (1974), “Brunecie wieczorową porą” (1976) , “Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz” (1978) i w kultowym “Misiu” (1981). Wcielił się tam w rolę kierownika produkcji filmu “Ostatnia paróweczka hrabiego Barry Kenta”. Co ciekawe, ponownie zagrał kierownika produkcji (filmu „Klęska”) w znakomitej komedii marka Koterskiego z 1995 roku “Nic śmiesznego”. Komediowe role kontynuował m.in. w “Złocie dezerterów” Janusza Majewskiego z 1998 roku
Wystąpił w wielu popularnych serialach – “W pustyni i w puszczy” (2001), “Graczykowie” (2001), “Szpital na perypetiach” (2001-2003), “Daleko od noszy” (2017). Epizodycznie pojawiał się już dużo wcześniej w wielkich, serialowych przebojach telewizyjnych “Stawka większa niż życie” (1965), “Zmiennicy” (1986) i “Szaleństwie Majki Skowron” (1976)
Dwukrotnie pojawił się u jerzego Hoffmana w jego ekranizacjach pomnikowych dzieł Sienkiewicza. W “Potopie” (1973) zagrał Rocha Kowalskiego, żołnierza zręcznie oszukanego przez sprytnego Onufrego Zagłobę. Historia zatoczyła koło, gdy w 2000 roku, wystąpił w “Ogniem i mieczem”, jako… Onufry Zagłoba.
Ma ogromny dorobek dubbingowy, obejmujący kilkadziesiąt ról. Zaczynał w 1981 roku w serialu animowanym “Fortele Jonatana kota”. Potem mogliśmy go usłyszeć w “Wallace i Gromit: Wściekłe gacie” (1993), “Lilo i Stich” (2002), “Zebra z klasą” (2005), “Szeregowiec Dolot” (2005), “Auta” (2006), “Ratatuj” (2007), “Piorun” (2007), “Lato Muminków” (2008), “Rio” (2011), ”Siedmiu krasnoludków ratuje Śpiącą Królewnę” (2012) i innych.
Użyczył też głosu do ścieżek dźwiękowych polskich wersji gier “Assassin’s Creed” i “The Elder Scrolls V: Skyrim”.
Projekt Alchemia teatralna dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury