Zwierciadło reżysera
Miniony wiek był dla teatru czasem nieustannych reform i kolejnych, często podążających w rozbieżnych kierunkach, rewolucyjnych zamysłów, które fundamentalnie tę sztukę odmieniły. Dziedzictwem tej burzliwej epoki jest dzisiejsze, niespotkane nigdy wcześniej, bogactwo i zróżnicowanie stylistyk, podejść, myślenia o teatralnej materii. Czas manifestów i wielkich programów jednak się skończył, a reżyserzy zrezygnowali z totalizujących ambicji na rzecz podejścia bardziej indywidualnego. Inscenizacja ma być zapisem intymnego kontaktu z dramatem, którego interpretacja zapośredniczona jest przez wrażliwość reżysera, osobiste doświadczenie, formację ideową, co z jednej strony sprzyja pojawianiu się wielkich osobowości twórczych, z drugiej prowokuje oskarżenia o zdradę autora, skłonność do efekciarstwa i nowości za wszelką cenę, czytanie bardzo różnych tekstów poprzez pryzmat wciąż tych samych reżyserskich obsesji. Krzysztof Dix (doktorant Studiów Nauk o Kulturze na Uniwersytecie Wrocławskim) na kolejnej lekcji w ramach Alchemii teatralnej na przykładzie inscenizacji Don Giovanniego Mozarta z ostatnich lat realizowanych przez najważniejszych twórców europejskiego teatru (m.in. Krzysztof Warlikowski, Petera Brooka, Clausa Gutha) pokaże, na jak wiele rozmaitych, niepodobnych do siebie sposobów opracować można ten sam materiał dramaturgiczny.
Projekt Alchemia teatralna dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury
