Świdnicki Ośrodek Kultury zaprasza na spotkanie z Mariuszem Urbankiem w ramach Świdnickiej Środy Literackiej (wyjątkowo we wtorek) 19.12.2017 r. o godz. 18.00 w Galerii Fotografii, Rynek 44.
Mariusz Urbanek – publicysta i pisarz. Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 1983-1990 pracował w tygodniku itd, później w Przeglądzie Tygodniowym (1990-1991) i Wprost (1992-1993). W latach 1994–2005 był reporterem w tygodniku Polityka, od 2007 do 2011 redagował „Wieżę Ciśnień”, reporterski dodatek wrocławskiej „Gazety Wyborczej”, i kierował w niej działem kultury. W latach 2007-2008 publikował felietony w Gazecie Giełdy Parkiet. Obecnie kieruje działem publicystyki i historii we wrocławskim miesięczniku Odra, gdzie od 1990 roku publikuje także stały felieton pt. „Stan przejściowy”. Od roku 2012 kieruje Gabinetami Świadków Historii w Muzeum Pana Tadeusza Zakładu Narodowego im. Ossolińskich.
Był współtwórcą, zastępcą redaktora naczelnego, a później współpracownikiem Tygodnika Internetowego TIN, który ukazywał się w latach 2001-2004, a w roku 2005 współtworzył i był zastępcą redaktora naczelnego Tygodnika Dolnego Śląska „Piątek”. W latach 1997-2001 współtworzył cykliczny program telewizyjny „Jestem” (rozmowy z wykonawcami tzw. piosenki środka); kilkadziesiąt godzinnych audycji zrealizowanych zostało dla TV Polonia i Programu II TVP.
Mariusz Urbanek jest autor kilkunastu książek, m.in. biografii generała Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego – „Wieniawa. Szwoleżer na Pegazie” (1991), Leopolda Tyrmanda – „Zły Tyrmand” (1992), Stefana Kisielewskiego – „Kisiel” (1997), sagi rodziny Kisielewskich – „Kisielewscy” (2006), Jerzego Waldorffa – „Waldorff. Ostatni baron Peerelu” (2001), Władysława Broniewskiego – „Broniewski. Miłość, wódka, polityka” (2011), Jana Brzechwy – „Brzechwa nie dla dzieci” (2013), Juliana Tuwima – „Tuwim. Wylękniony bluźnierca” (2013) i „Genialni. Lwowska szkoła matematyczna” (2014) oraz „Makuszyński. O jednym takim, któremu ukradziono słońce” (2017). Autor felietonów publikowanych w miesięczniku „Odra” – „Przecieki niekontrolowane” (2001) oraz bajek „Mostek czarownic. Baśnie wrocławskie” (1996) i „Baśnie dolnośląskie” (2005). Na swoim koncie ma również satyryczną historię Wrocławia – „Zrób sobie Wrocław” (1997 – z ilustracjami Tomasza Brody) i przewodnik – „Dolny Śląsk. Siedem stron świata” (2003). W 2013 r. ukazała się bajka inspirowana świdnickimi wątkami dotyczącymi Kościoła Pokoju.
W 2015 jego książka pt. Genialni. Lwowska szkoła matematyczna (Wydawnictwo Iskry, Warszawa 2014) została nominowana do Nagrody Literackiej i Historycznej Identitas. W 2017 książka Makuszyński. O jednym takim, któremu ukradziono słońce zwyciężyła w plebiscycie widzów TVP Kultura na „Najgorętszą książkę lata”.
